I will not change

Een witte kleine vos liep sierlijk over de vletjes heen. Door de kleur van haar vacht kon je haar moeilijk van het landschap kon onderscheiden waardoor ze een eventuele vos die ze als vijand beschouwde van achteren kon aanvallen. De meest vossen vonden dit laf. Shanta zelf vond het gewoon slim. Alleen het ze die truc misschien ook moeten toepassen op het gevecht met de moordenaar van haar ouders, een gevecht waarbij ze de eerste en enigste vos in de twee jaar dat ze leefde vos had vermoordt. Doordat ze de truc niet had toegepast was de rekel in het voordeel geweest, maar het geen rekening gehouden met een feit dat Shanta veel leniger en sneller was dan hem. Na een tijdje vechten was ze op de rug van de vos gesprongen en had diens keel opengereten. Normaal was ze nooit zo geweldadig, maar die vos had wel haar ouders vermoord! Met een zucht liet ze zich door haar poten zakken en sloot voor een moment haar ogen. De witte vos had een nieuwe familie gevonden, was er zelfs deputy, maar toch miste ze haar ouders. Shanta's ogen vlogen open toen ze de sneeuw hoorde kraken onde het gewich van een vos. Ze spande al haar spieren aan en wilde als een speer naar de onbekende vos sprinten toen ze tot de conclusie kwam dat dit niet het terretorium van haar clan was. Meteen ontspanden de spieren in haar lichaam en keek ze met haar goudkleurige ogen in de richting vanwaar het geluid kwam.

Iedereen welkom ^^